Stres

Stres - Uzm.Psk. İlknur Üstünuçar

Daha ilk oturumdu, karşıma oturdu ve gözümün içine baktığı an ağlamaya başladı. “hayatım benden hızlı yaşanıyor” dedi, benim de gözlerim doldu. Tek bir cümleyle ne kadar güzel anlatmıştı kendini. “Senin hayatını kimler yaşıyor?”diye sordum. Ağlamaktan uzun süre toparlanamadı, “peki, ben sorayım sen kafa salla ”dedim ve başladım. “patronun?”…-evet-, “annen?”…-evet-, “baban?”-hayır-, “eşin?”..-evet-, “çocuğun?”..-evet-, “kayınvalide?” ..-evet-, “arkadaşların? ”..evet, “başka akrabalar?”..evet…”baban neden değil?” ve konuşmaya başladı “çünkü babam bana destek veren, benden birşey istemeyen, beklemeyen, beni olduğum gibi kabul eden, beni hiçbir zaman sıkıştırmayan tek kişi”.

 

Belki birçoğumuz bazı dönemler kendini böyle parçalanmış hissediyor, bitmeyen bir istek listesi, beklentiler, hiçbir şeye yetişememe, bir de buna mükemmeliyetçilik eklendiğinde, iş iyici çığırından çıkabiliyor. Kendimizi koşan ama bir türlü olmak istediği yerde bulamayan ve dolaysıyla bu hayatta yetersiz hissedebiliyoruz.

 

Birlikte neler yaptık?

Şu an E.’nin hayatı yine iyi hissedeceği şekilde kendi kontrolü altında.

  • Kendi ve başkalarının sorumlulukları arasında sağlıklı ve herkesi tatmin edecek ayrımı yapabilecek olgunluk ve güçte.
  • Hayatı daha az yıpranarak, onun yerine daha fazla keyif alarak geçirebiliyor.
  • Kendinle baş başa kalıp bununla ilgili vicdan sorunu yaşamıyor.
  • İlişkilerinin tek yönlü işlemediğini, tek yönlü işlediğinde burada ciddi bir sorun olduğunu ve bu sorunun karşı tarafın beklentileriyle bir alakası olmadığını, tamamen kendi hayat hikâyesiyle ilgili olduğunu artık çok iyi biliyor.
  • Ve ne zaman öyle bir tutum ve hisse kapıldığı anlar çok iyi fark edip, hemen yönünü değiştirmeyi başarıyor

ve tüm bunları birkaç oturumla öğrendi..

Daha fazla öğrenmek için ..ARA-SOR, GEL- GÖRÜŞELİM, YAZ-CEVAPLAYIM